De 31-jarige Zwitserse pianist Yves Teiler behoort tot een van de belangrijke coryfeeën in de hedendaagse Europese jazzscene. Sinds 2012 schreef Theiler 6 albums op zijn naam waarvan 3 met dit trio voor het Intakt label. Het trio wordt gevormd door Yves Theiler, leider, componist en pianist, bassist Luca Sisera en slagwerker Lukas Mantel.

Alle composities zijn geschreven door Yves Theiler, het album vangt aan met het speelse “Slush in Thaw” met een enorm aansprekend motiefje gespeeld door de rechter hand van Yves terwijl de linkerhand een basisthema vastlegt met de bas van Sisera. Het melodietje keert regelmatig terug in diverse vormen en deswege zet het zich vast in het geheugen. Uitermate knappe muziek die geen seconde verveelt en datzelfde kan gezegd worden over het gehele album. In “No Rank, No Hill” wordt de spanning langzaam opgebouwd via spaarzame piano akkoorden in mineur en gestreken bas, voordat het nummer evolueert in een groepsgebeuren waarin alle drie de instrumenten een belangrijke rol spelen zoals inmiddels te doen gebruikelijk is in moderne piano trio’s. Ook hier weet Yves weer te boeien met zijn wervelende pianospel dat alle kanten lijkt op te vliegen, maar steeds weer terugkeert naar een aangenaam in het oor liggend thema.

Ook het titelnummer “WE” is weer een uiterst ingenieuze constructie waarbij verstilde klanken met betoverend pianospel, een zoemende bas en vibrerende bekkens de hoofdrol spelen. De titel “WE” is waarschijnlijk een verwijzing naar het driemanschap dat gezamenlijk verantwoordelijk is voor het geluidslandschap van het trio. Dat is tegenwoordig het grote verschil tussen de piano trio’s van weleer en die heden ten dage het jazzlandschap kleuren, de “klassieke” trio’s van om het even of het gaat over Oscar Peterson of Horace Silver gebruikten de bas en drums puur als ritme sectie terwijl hun rol tegenwoordig gelijkwaardig is aan die van de piano. In het nummer “Beauty in Space” komen we de herhaal motieven tegen die zo kenmerkend zijn in de minimal Music en regelmatig opduiken in de hedendaagse jazz, hier gelukkig maar sporadisch. Avant-garde c.q. free jazz komen we tegen in “The Visit of Mr. Lev”, de tegendraadse akkoorden, schurkend tegen het atonale geluid, doet denken aan Cecil Taylor, maar ook hier geeft Theiler er een zwierige draai aan.

Pianotrio’s, ze zijn er bij de vleet in de jazz en daarom is het zo bijzonder dat ze allemaal hun eigen geluid hebben en dat geldt in het bijzonder voor de muziek van het Yves Theiler Trio. Het album “WE” zou als het ging om een vinylversie inmiddels grijs gedraaid zijn bij mij thuis, een groter compliment kan ik niet bedenken.

Jan van Leersum.